در آموزشگاه زبان بچه ها بيشتر الفباي انگليسي و تعدادي شعر مي آموزند و اغلب هم از اين كلاس ها گريزان هستند. اما والدين با ديدن اينكه كودكشان الفبا را ياد گرفته و شعر مي خواند فكر مي كنند كه كودكشان در حال يادگيري زبان است.

اين والدين دل خوش هستند و كودكان خود را براي ترمهاي بعدي همچنان ثبت نام مي كنند

اما در نهايت مي بينيم كه پس از چندين ترم كلاس زبان رفتن كودك به طرز موثر و كاربردي زبان نمي داند و اصلا تصور صحيحي از زبان خارجي ندارد

از طرفي خودمان هم كه در دوران نوجواني با سختي بسيار در كنار مدرسه و با صرف وقت و هزينه به كلاس آزاد زبان مي رفتيم هم تا زماني پيشرفت خوبي داشتيم اما به دليل سنگين شدن تكاليف مدرسه و برخورد با امتحانات كلاس زبان را رها كرديم و بلافاصله بعد از آن زبان انگليسيمان افت كرد و چه بسا امروز كمتر از آن روزها انگليسي مي دانيم!

پس چاره چيست؟
اينكه والدين به اين نتيجه رسيده اند كه يادگيري زبان بايد از خردسالي آغاز شود صحيح است اما روش آموزش كلاسيك به كودكان صحيح نيست!

پس چاره چيست؟

براي يافتن پاسخ بايد به پروسه يادگيري زبان مادري در كودك دقت كرد

كودك زبان مادري را چگونه مي آموزد؟
آيا از بدو تولد براي يادگيري زبان به او الفبا و خواندن و نوشتن مي آموزيم؟

آيا با او لغت و معني كار مي كنيم؟

آيا با او لغت كار مي كنيم يا به صورت جمله با او حرف مي زنيم؟

آيا براي او كلاس آموزشي مي گذاريم يا در خلال زندگي روزمره فقط با او حرف مي زنيم؟

در پرورش كودک دوزبانه هم ما با شبيه سازي يك محيط طبيعي انگليسي زبان، كودك را در معرض اين زبان قرار مي دهيم تا مثل زبان مادري خود دست به كشف و فهم زبان بزند