هوش معنوی - اخلاقی

هوش اخلاقی ظرفیت درک درست از نادرست و رفتار بر اساس ارزشی است که به درستی اعتقاد دارد. هوش اخلاقی اولین بار به عنوان یک مفهوم در سال 2005 توسط داگ لنیک و فرد کیل، توسعه یافت. بسیاری از تحقیقات مرتبط با هوش اخلاقی موافق هستند که این ویژگی به جای اینکه مبتنی بر ویژگی باشد، مبتنی بر توانایی است. بنابراین هوش اخلاقی به عنوان مهارتی تلقی می شود که با تمرین می توان آن را بیشتر توسعه داد. این یک شکل متمایز از هوش، مستقل از هوش هیجانی و شناختی است.