واژه نامه دوزبانگی

به آن دسته از بچه هایی اشاره دارد که به ۲ زبان یا بیشتر صحبت می کنند به طوری که بعد از تولد یا در دوران مدرسه یاد گرفته اند.

دوزبانه ها کم و ﺑﯿﺶ داراى دو ﻓﺮﻫﻨﮓ ﯾﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ هستند. ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﭘﺬﯾﺮى در ﻃﻮل زﺑﺎن آﻣﻮزى اﺗﻔﺎق ﻣﻰ اﻓﺘﺪ. کسی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از زﺑﺎن اول، زﺑﺎن دوم را ﯾﺎد ﻣﻰ ﮔﯿﺮد، ﻓﺮﻫﻨﮓ آن زﺑﺎن را ﻧﯿﺰ ﯾﺎد ﻣﻰ گیرد. در اﯾﻦ ﺻﻮرت دوزﺑﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ است در دو زﺑﺎن داراى ﺗﺨﺼﺺ و ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﻨﺪ زﯾﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﭘﺬﯾﺮى، ﺑﺎر ﻣﻌﻨﺎﯾﻰ واژﮔﺎن زﺑﺎن را ﻧﯿﺰ ﯾﺎد ﻣﻰ ﮔﯿﺮﻧﺪ، اﻣﺎ دوزﺑﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺴﺒﻰ داراى ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﺎﻟﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﺎﻟﺐ زﺑﺎن آﻧﻬﺎ را ﺷﮑﻞ داده و ﮐﻨﺘﺮل ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.

به فردي اطلاق مي‌شود که از زمان آغاز آموزش رسمي، با زبان ديگري که در کشور عموميت يافته و در حکم زبان دوم مي‌باشد، آشنا شده و آموزش مي‌بيند.

استفاده ی ناخود آگاه از زبان و جای گیری و درونی شدن قواعد زبان دوم در ذهن را شم زبانی می گویند.

توانایی استفاده ی ناخود آگاه از زبان دوم

به مدت زمانی که کودک در معرض کارتون یا محیط انگلیسی زبان مثل کارگاه های دوزبانگی و ... بوده است می گویند.

اولین زبانی که آموخته می شود، فرد با آن صحبت می کند و مسائل فرهنگی و اجتماعی را به وسیله آن درک می کند

زبانی كه كودك بهتر با آن صحبت زبان برتر”‌ Dominant language”‌نامیده می شود

نظامی مرکب از نمادهای گویشی و نوشتاری تعریف می نماید که به طریقی استاندارد شده، توسط اعضای یک گروه اجتماعی به منظور فراخواندن معنی، به کار می رود. 

کسی است که در هر وضعیت قادر است، هر دو زبان را چون گویشور آن زبان صحبت کند و نمیتوان بین او و گویشور زبانی تفاوت قایل شد. این قطعی ترین نوع دو زبانگی است.

کودکی که هر دو زبان را همزمان فرا گیرد

در دوزبانگی هم پایه شخص بر هر دو زبان در تمام ابعادش تسلطی یکسان دارد.

در دو زبانگی هم پایه شخص برای زبان مادری و زبان دوم قواعد کامل را در ذهن دارد طوری که آن دو زبان در هم تداخل ندارند. این افراد توانایی تفکر و اندیشیدن به هر دو زبان را دارند.

یادگیری زبان مبتنی بر بافت را دوزبانه موقعیتی یا بافتی می گویند

کسی است که احساس می کند در فهم یا اظهار نظر و احساس خود در زبانی مشکل دارد و این مشکل به دلیل عدم استفاده از زبان است

دوزبانه ها و چند زبانه ها به ندرت در توانایی استفاده از دو زبان با هم برابر هستند . اغلب یکی از زبان ها برتر می باشد. کسی را که بر هر دو زبان اشراف تقریباً برابری داشته باشد ، دوزبانه متوازن یا متعادل می گویند

کسی ﮐﻪ اﺧﺘﻼﻟﻰ در زﺑﺎن دوم وى ﻫﻨﮕﺎم استفاده ملاحظه ﻣﻰ شود و اﯾﻦ اﺧﺘﻼل ﻫﺎ ناشی از تبدیل اﻟﮕﻮﻫﺎى زبان دوم ﺑﻪ زبان اول
است